Το Μουσείο ιδρύθηκε το 1937 με πρωτοβουλία της Λουκίας Ζυγομαλά (1866-1947) και λειτούργησε εξαρχής στον εκθεσιακό χώρο που προστέθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό στην εξοχική κατοικία της οικογένειας Ζυγομαλά. Η επανέκθεση έγινε το 1990-1990 και τα εγκαίνια τον Ιούλιο του 1991. Δημιουργήθηκαν από ειδική ομάδα εργασίας πέντε εκθετικές επιφάνειες μέσα σε τρεις αυτόνομες προθήκες, όπου η ταυτόχρονη συνύπαρξη αυθεντικού εξαρτήματος της παραδοσιακής φορεσιάς, πλαισιωμένων σχεδίων και δειγμάτων και νεότερων κεντημάτων που φέρουν πλέον το μοτίβο ειδικά τροποποιημένο, μιλά σαφέστατα για τα στάδια αναπαραγωγής. Σε κάθε επιφάνεια παρουσιάζονται ένα μόνο μοτίβο και οι παραλλαγές του. Σε δύο ακόμα προθήκες εκτίθενται πολλά κεντήματα των σχολών.
Σε χαμηλό βάθρο, στο βάθος του εκθεσιακού χώρου, η παρουσίαση υλικών τεκμηρίων συναφών με τη λειτουργία των σχολών, όπως του λογότυπου της εταιρείας, της σφραγίδας τετραδίων παραγγελιών, βιβλίων εσόδων-εξόδων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (ένα είδος copyright) για τα σχέδια της εποχής, εργαλείων της κεντητικής τέχνης (στάμπα, τελάρο), παραπέμπει τον επισκέπτη στον χώρο και τον χρόνο της δραστηριότητας της κοινοπραξίας. Σε δεύτερο βάθρο, στην κάθετη προέκταση του εκθεσιακού χώρου, εκτίθενται τα τρισδιάστατα αντικείμενα, όπως έπιπλα με κεντητές στόφες, αμπαζούρ κ.ά. Σε μια συμβολική αναπαράσταση του περιπτέρου της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Έκθεση Διακοσμητικών Τεχνών του Παρισιού, το 1925, προβάλλονται τα είδη που διακρίθηκαν και απέσπασαν βραβεία. Στον χώρο της καθαυτής κατοικίας στήθηκαν επιλεγμένα κομμάτια της οικοσκευής, μικροαντικείμενα, οικογενειακές φωτογραφίες και πορτρέτα, σε μία προσπάθεια παρουσίασης της κατοικίας μέσα στην οποία έζησε περισσότερα από 20 χρόνια η «καλή κυρά της Αυλώνας».