Λόφος Λυκαβηττού

Με συνολική έκταση 41,65 εκτάρια, συνολική περίμετρο (km) 2,7, μέγιστο υψόμετρο (m) 260,0 και ελάχιστο (m) τα 150,0 η προστατευόμενη περιοχή (CORINE) είναι ενδιαφέρουσα λόγω της παρουσίας κάποιων σπάνιων φυτών (ενδημικών της Αττικής και της νότιας Ελλάδας). Ο Λυκαβηττός είναι ένας απότομος λόφος στο κέντρο της Αθήνας που καλύπτεται από δάσος με πεύκα και κυπαρίσσια. Υπάρχουν επίσης βραχώδεις πλαγιές και γκρεμοί. Τα χαρακτηριστικά του έχουν αλλοιωθεί από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Στον λόφο λειτουργεί εστιατόριο, καφετέρια και ανοικτό θέατρο, το γνωστό Θέατρο Λυκαβηττού, όπου έχουν γίνει πολλές ιστορικές συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, ενώ στις πλαγιές έχουν διαμορφωθεί κιόσκια και μονοπάτια ιδανικά για περίπατο. Η πρόσβαση στην κορυφή γίνεται με αυτοκίνητο ή με το τελεφερίκ, που έχει αφετηρία στην οδό Πλουτάρχου, στην περιοχή του Κολωνακίου. Στην κορυφή του δεσπόζει το λευκό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που χρονολογείται στον 18ο αιώνα, ενώ πιο χαμηλά, κτισμένος μέσα στη σπηλιά του βράχου, προβάλλει ο μικρός ναός των Αγίων Ισιδώρων. Από την κορυφή του υπάρχει εκπληκτική θέα σε όλο το λεκανοπέδιο. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι μια μονόκλιτη βασιλική με τρούλο που κτίστηκε γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα, όπως γράφει ο ερευνητής και αρχαιολόγος Ορλάνδος. Κατά τους αρχαίους χρόνους, στην κορυφή του λόφου, υπήρχε ο βωμός του Ακραίου Δία, ενώ κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στην πόλη, στο ίδιο σημείο, υπήρχε κάποιος χριστιανικός ναός, όπως απεικονίζεται σε εικόνες περιηγητών της πόλης. Ο ναός αυτός θα πρέπει να ήταν κάποιο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, που όταν ερημώθηκε τελείως κτίστηκε ο Άγιος Γεώργιος. Το ψηλό κωδωνοστάσιο του ναού είναι δώρο, στους πιστούς της Αθήνας, της βασίλισσας Όλγας στα τέλη του 19ου αιώνα. Στην περιοχή του ναού έχουν βρεθεί μαρμάρινες επιγραφές που δηλώνουν πως εδώ επίσης υπήρξε κάποτε και ένα μικρό νεκροταφείο. Από τις δύο πλευρές τού κυρίως ναού υπάρχουν δύο παρεκκλήσια, κολλητά με τον Άγιο Γεώργιο, ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Κωνσταντίνος, που κτίστηκαν αργότερα, γύρω στο 1885.