Μέγαρο Μουσικής

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σήμερα αποτελεί ένα ολοκληρωμένο πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο υψηλών προδιαγραφών. Με βασικούς άξονες την τέχνη και την εκπαίδευση, λειτουργεί ως κόμβος πολιτισμού, συνδέοντας τις ελληνικές και τις ευρωπαϊκές δυνάμεις στον χώρο της τέχνης και της διανόησης, στηρίζοντας παράλληλα την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη δημιουργία. Στους χώρους του φιλοξενεί πληθώρα καλλιτεχνικών εκδηλώσεων (μουσικής, χορού, θεάτρου κ.ά.), συνέδρια, εκπαιδευτικά προγράμματα και εκθέσεις. Λίγα λόγια για το κτίριο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών: Το 1957 γίνεται η χωροθέτηση και ξεκινά η πρώτη φάση της κτιριακής ιστορίας του Μεγάρου Μουσικής με την προμελέτη Mουσικού Kέντρου, την οποία συντάσσει η ομάδα Δοξιάδη-Σκέπερς-Βασιλειάδη. Ο Σύλλογος Φίλοι της Μουσικής έρχεται επίσης σε επαφή με τον Γερμανό αρχιτέκτονα Βάλτερ Γκρόπιους (Walter Gropius) μέσω του Έλληνα συνεργάτη του, αρχιτέκτονα Περικλή Σακελλάριου. Ο Γκρόπιους έχει αναλάβει τα σχέδια της υπό ανέγερση αμερικανικής πρεσβείας και η επαφή κρίνεται απαραίτητη, ώστε να αποκτηθεί μια γενική ιδέα του αρχιτεκτονικού στυλ του κτιρίου που θα γειτνιάζει με το Μέγαρο. Το 1970 τα σχέδια για την αίθουσα Φίλων της Μουσικής, μετέπειτα Χρήστου Λαμπράκη, έπειτα από σύσταση του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, ανατίθενται το 1970 στους Γερμανούς αρχιτέκτονες Χάινριχ Κάιλχολτζ (Heinrich Keilholz) και Γιοχάννες Μπούρκχαρντ (Johannes Burkhardt), κορυφαίους ειδικούς σε ζητήματα ακουστικής. Τη συνέχεια του έργου τους για την ολοκλήρωση της αίθουσας αναλαμβάνει –μετά το 1982– η εταιρεία Müller BBM. Το 1971 ο Εμμανουήλ Βουρέκας και οι συνεργάτες του παραδίδουν την κατασκευαστική μελέτη του κτιρίου. Πολιτικοί μηχανικοί είναι οι Β. Αμπακούμκιν και Π. Αμπουσελάμ, ενώ την ηλεκτρολογική μελέτη ολοκληρώνει ο Α. Αγγελίδης. Το 1976 ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής τοποθετεί τον θεμέλιο λίθο και το 1980-1986 υλοποιείται η ανέγερση. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών αλλάζει την όψη της οδού Βασιλίσσης Σοφίας σταδιακά, ενώ την πρόοδο του έργου παρακολουθούν όλοι οι Αθηναίοι. Παρ' όλα τα θέματα χρηματοδότησης, η ανέγερση προχωρεί χάρη στην επιμονή και εργασία υπό την ακούραστη ενασχόληση και επίβλεψη του Χρήστου Δ. Λαμπράκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εξωτερικός φωτισμός του κτιρίου αποτελεί δωρεά της γαλλικής κυβέρνησης. Η ανέγερση του Μεγάρου ξεκινάει το 1981. Το 1986 ο Γερμανός αρχιτέκτονας Χέλμουτ Μίλερ (Helmut Μüller) επισκέπτεται την Αθήνα για να εκπονήσει την τελική ακουστική μελέτη. Προτείνει, και γίνονται αποδεκτές, σειρά από αλλαγές για τη βελτίωση της ακουστικής, με βασικότερες τις μετατροπές στη μεγάλη αίθουσα (περιορισμός του πλάτους αίθουσας με πλαϊνά θεωρεία και του πλάτους σκηνής με κινητά πετάσματα). Η κατασκευή της ξύλινης επένδυσης γίνεται στη Γερμανία, από την εταιρεία Schildknecht Innenausbau GmbH, που ειδικεύεται στους συναυλιακούς χώρους κλασικής μουσικής, και έρχεται σε προκατασκευασμένα κομμάτια για να τοποθετηθεί στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης. Το δεύτερο μέρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, το Συνεδριακό Κέντρο, έγινε με δωρεά του ελληνικού κράτους για να καλύψει τις ανάγκες της χώρας σε μεγάλες συνεδριακές υποδομές διεθνούς επιπέδου και εγκαινιάστηκε το 2004. Μέρος του Συνεδριακού Κέντρου είναι και η Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, ένα από τα μεγαλύτερα Opera Halls της Ευρώπης.