Νήσος Ύδρα

Χρήσιμες
Πληροφορίες

Προβολή στον χάρτη

Πληροφοριές

Ιστότοπος:

Νήσος Ύδρα

Ένα βραχώδες και άνυδρο νησί που εντυπωσιάζει με την αγριότητά του. Στο ανατολικό τμήμα του υπάρχουν μικρά δάση από πεύκα. Στο δυτικό η πόλη της Ύδρας, ένας από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς της χώρας μας, με τα μεγάλα αρχοντικά των παλιών καραβοκυραίων και με τα κανόνια στην είσοδο του λιμανιού, παραπέμπει σε παλιές δοξασμένες εποχές. Στην κορυφή του βουνού το μικρό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Υπάρχουν επίσης στο νησί μερικές στάνες και αρκετά μικρά γραφικά μοναστήρια, όπως της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Ματρώνης, του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Ευταξίας και η Μονή Ζούρβας. Βόρεια και νότια από την πόλη αναπτύσσονται οι οικισμοί Βλυχός και Μαντράκι.

Το 1460 εγκαθίστανται οι πρώτες οικογένειες στο νησί δημιουργώντας την Κιάφα, που είναι η πρώτη οργανωμένη οικιστική εγκατάσταση των μεταβυζαντινών χρόνων. Η τοποθεσία είναι βορεινή, αλλά τους παρέχει ασφάλεια και άμεση προσπέλαση προς τις βοσκές, τα χωράφια και τη θάλασσα. Πάνω από την Κιάφα υψώνεται το Όρος Έρως, το ψηλότερο βουνό της Ύδρας, στενά δεμένο με την ιστορία της. Ο οικισμός είχε χαρακτήρα αμυντικό. Η δόμηση είναι συνεχής, οι μαντρότοιχοι ψηλοί σαν τείχη, με πολεμίστρες. Ο οικισμός αναπτύσσεται κατά μήκος κεντρικού πεζόδρομου. Πολλές εκκλησίες διανθίζουν τον πολεοδομικό ιστό της Κιάφας, όμως κέντρο θρησκευτικής ζωής και τόπος δημόσιων συγκεντρώσεων για σπουδαία ζητήματα είναι η παλιά εκκλησία της Γέννησης του Χριστού. Η αύξηση του πληθυσμού, η στενή οικειότητα με τη θάλασσα και η οικονομική ευχέρεια που απόκτησαν από τη ναυτιλία είχαν αποτέλεσμα την επέκταση της πόλης προς τη θάλασσα, απ’ όπου βρήκε δυνατή και φυσική διέξοδο. Η μορφολογία του τοπίου επιβλήθηκε δυναμικά στη χάραξη και την εξέλιξη του οικισμού. Η επέκταση ακολούθησε τις φυσικές κατευθύνσεις του εδάφους προς τη θάλασσα, ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις και χωρίς προσχεδιασμό. Οι κατοικίες με κεραμοσκεπές και δώματα, όγκοι λευκοασβεστωμένοι ή πέτρινοι ορθογωνισμένοι, στραμμένοι προς το λιμάνι, δίνουν ένα σύνολο που συνταιριάζει αιγαιοπελαγίτικη και στεριανή αρχιτεκτονική.

Μέχρι το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα επικρατούσε το δώμα, μετά όμως υιοθετήθηκε η τετράριχτη κεραμοσκεπή ως πιο πρακτική λύση. Οι πανύψηλες μάντρες με τις χαρακτηριστικές κυματώσεις απομονώνουν την κατοικία, περιορίζουν το πλάτος του δρόμου και εντείνουν την εντύπωση του πυκνοδομημένου χώρου. Ο Βλυχός υπήρξε και εξακολουθεί να αποτελεί μικρό οικιστικό σύνολο χωρίς δικό του πυρήνα. Τόσο το δομημένο όσο και το φυσικό περιβάλλον βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Έχει διατηρηθεί η παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η Ύδρα έως το τέλος του 17ου αιώνα κρατεί το γεωργικό της χαρακτήρα. Η αστική φυσιογνωμία της Ύδρας διαμορφώνεται σταδιακά κατά τον 18ο αι. Μετά το 1715 (κατάλυση Ενετοκρατίας) το κλίμα της ναυτικής ευφορίας είναι γενικό. Αναδεικνύονται σε πρώτη ναυτική δύναμη και τα πλούτη τους είναι αμύθητα. Όλος ο πληθυσμός του νησιού έχει πλέον προσανατολιστεί σε συναφή με τη ναυπηγική και το εμπόριο επαγγέλματα. Η Ύδρα προς τα τέλη του 18ου αιώνα ούτε γεωργούς είχε ούτε προϊόντα. Η αστική φυσιογνωμία της είχε ολοκληρωθεί. Με την οικονομική και πληθυσμιακή έκρηξη η πόλη κλιμακώνεται με ωραίες κατοικίες γύρω από το πέταλο του λιμανιού. Στον Βλυχό προεπαναστατικά ναυπηγούσαν καΐκια και μπρίκια και η ονομασία του προήλθε από τα γλυφά νερά του πηγαδιού. Η ονομασία Καμίνια προέρχεται από την εγκατάσταση καμινιών Σιφναίων αγγειοπλαστών.

Η παρουσία της Ύδρας με την προσφορά του στόλου της και του δυναμικού της στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας υπήρξε μνημειώδης.
Πλησιάζοντας την Ύδρα με το flying dolphin περνάμε από το Μανδράκι, τον τελευταίο κλειστό όρμο, πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Ύδρας. Το Μανδράκι ήταν το παλιό πολεμικό λιμάνι του νησιού, που η είσοδός του φυλαγόταν παλιά από δύο μικρά κάστρα γεμάτα με κανόνια. Σήμερα υπάρχουν τα κατάλοιπα από αυτά τα δύο κάστρα. Το Μανδράκι είναι μια πολύ ήσυχη περιοχή που προσφέρεται για ήρεμες και χαλαρές οικογενειακές διακοπές μπροστά στη θάλασσα. Η οργανωμένη παραλία Μανδράκι είναι η μοναδική εξ ολοκλήρου αμμουδερή παραλία στο νησί της Ύδρας και η μοναδική παραλία στην οποία υπάρχουν τουαλέτες, αποδυτήρια και ντουζιέρες για τους επισκέπτες. Είναι κατάλληλη για θαλάσσια παιχνίδια και σπορ, με αβαθή νερά και ιδανική για μικρά παιδιά. Ο Άγιος Νικόλαος επίσης είναι ένας φυσικός όρμος στη νοτιοδυτική άκρη του νησιού της Ύδρας, όπου έχει οργανωθεί μία παραλία με ψιλά βότσαλα και διάφανα κρυστάλλινα νερά, στον μυχό του κόλπου, με πλαγιές κατάφυτες από πεύκα και κατάλληλη για υποβρύχιο ψάρεμα. Υπάρχουν ψάθινες ομπρέλες και ξαπλώστρες με μικρά τραπεζάκια, καντίνα με αναψυκτικά και πρόχειρο φαγητό και σε μικρή απόσταση από την ακτή υπάρχουν πεύκα, που χαρίζουν ίσκιο και δροσιά. Ψηλά βρίσκεται το κάτασπρο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και πιο δίπλα βρίσκεται η Μυκηναϊκή-Πρωτοελλαδική εγκατάσταση, ένα αρχαίο έργο ύδρευσης, το πιο παλιό ίσως στην Ελλάδα.

Η Ύδρα, πλούσια σε ιστορία και παραδόσεις, αποτελεί μέχρι και σήμερα πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για καλλιτέχνες και διανοουμένους. Πολλοί Έλληνες συγγραφείς έχουν ζήσει και γράψει για την Ύδρα, όπως ο Νομπελίστας Γεώργιος Σεφέρης. Η πολιτιστική ζωή της Ύδρας χρωστά πάρα πολλά στον Υδραίο ζωγράφο Γκίκα και στον υδραίικης καταγωγής σύγχρονο ποιητή Μίλτο Σαχτούρη. Με το νησί έχουν συνδέσει το όνομά τους οι ζωγράφοι Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Παναγιώτης Τέτσης, Μαυροΐδης Γιώργος και Κωνσταντίνος Βυζάντιος, και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Πικιώνης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εγγονόπουλος, ο Πετσάλης και ο Χένρυ Μίλλερ και πολλοί άλλοι άνθρωποι του πνεύματος, οι οποίοι ήρθαν στο νησί, το γνώρισαν, το αγάπησαν και συνδέθηκαν με αυτό, αναγνωρίζοντας στην Ύδρα τον ιδεώδη τόπο έμπνευσης και δημιουργίας. Ο ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος (1893-1971), το 1936, μαζί με τον τότε διευθυντή της Σχολής Καλών Τεχνών δημιούργησε το παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών στην Ύδρα, που στεγάστηκε στο αρχοντικό του Ναυάρχου Τομπάζη. Εκεί φιλοξενήθηκαν προσωπικότητες της Τέχνης και των Γραμμάτων, όπως ο Chagall και ο συγγραφέας Daninos. Ανάμεσα στους ξένους καλλιτέχνες που συνέδεσαν το όνομά τους με την Ύδρα είναι και ο Λέοναρντ Κοέν, διάσημος τραγουδοποιός και συγγραφέας, που έφτασε στην Ύδρα το 1960, όταν εκεί υπήρχε ήδη μια μικρή κοινότητα ξένων συγγραφέων και καλλιτεχνών. Κύριες φυσιογνωμίες ήταν οι Αυστραλοί συγγραφείς George Johnson και Charmian Clift, ο Άγγλος ζωγράφος Anthony Kingsmil, o Αμερικανός ζωγράφος Peter Nolan, ο Νορβηγός συγγραφέας Axel Gensen και ο Αμερικανός ποιητής Allen Ginsberg.

Στη δεκαετία του 1950 οι παραγωγοί ταινιών «ανακαλύπτουν» την Ύδρα και τη χρησιμοποιούν αφειδώς στις ταινίες τους. Στην περίοδο αυτή, το 1957 γυρίστηκε η μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία της εποχής «το Παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λόρεν, το «Κορίτσι με τα μαύρα του Μιχάλη Κακογιάννη με την Έλλη Λαμπέτη, λίγο πριν από το 1960, η «Φαίδρα» με τον Ζιλ Ντασέν, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Άντονι Πέρκινς το 1962. Σήμερα φιλοξενούνται, κάθε χρόνο, σημαντικότατες εικαστικές εκθέσεις με πρωτοβουλία της συλλέκτριας Πολίν Καρπίδα στο HydraWorkshop, που διανύει τον 17ο χρόνο λειτουργίας του, του εικαστικού Δημήτρη Αντωνίτση στο Hydra School Project, που λειτουργεί στο παλιό Γυμνάσιο, στο Αρχοντικό του Σαχτούρη, εδώ και 14 χρόνια, και του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου στο Project Space του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του νησιού και η ιδιαίτερη πολιτιστική παράδοση υποστηρίζεται και σήμερα σε όλα τα επίπεδα με εκθέσεις, σεμινάρια, διαλέξεις και workshop.

Στον διαρκή κατάλογο κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων εμφανίζονται 28 της Ύδρας, μεταξύ των οποίων ο οικισμός της Ύδρας, ο οικισμός Βλυχός, η νησίδα Δοκός, η μονή Προφήτη Ηλία, η οικία Μιαούλη, η οικία Κουντουριώτη, το αρχοντικό Μπουντούρη, το αρχοντικό Γκορογιάννη, οι ναοί Αγίας τριάδας, Υπαπαντής, Αγίων Πάντων, ο Καθεδρικός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που λειτουργεί κα ως Εκκλησιαστικό Μουσείο, το ξενοδοχείο Υδρούσα και άλλα σημαντικά μνημεία.

Από πλευράς οικολογικής αξίας η νήσος Ύδρα προστατεύεται ως Βιότοπος CORINE (σε έκταση 5051,44 εκταρίων, συνολική περίμετρο 69,6 χιλ., με μέγιστο υψόμετρο 588,0 μ.) καθότι είναι σημαντική περιοχή για τη σπάνια χλωρίδα και κυρίως για δύο ενδημικά είδη, ενώ είναι χαρακτηρισμένη ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους στο σύνολό της. Αξιόλογα φυτά όπως Campanula anchusiflora, Malcolmia graeca hydraea, Stachys swainsonii argolica, αξιόλογα θηλαστικά όπως Monachus monachus (μεσογειακή φώκια), αξιόλογα αμφίβια/ερπετά όπως Ablepharus kitaibelii kitaibelii (Αβλέφαρος), Chalcides ocellatus ocellatus (Λιακόνι), Cyrtodactylus kotschyi saronicus (Κυρτοδάκτυλος του Σαρωνικού), Malpolon monspessulanus insignitus (Σαπίτης) παρατηρούνται στην προστατευόμενη περιοχή.

Ένα βραχώδες και άνυδρο νησί που εντυπωσιάζει με την αγριότητά του. Στο ανατολικό τμήμα του υπάρχουν μικρά δάση από πεύκα. Στο δυτικό η πόλη της Ύδρας, ένας από τους ωραιότερους παραδοσιακούς οικισμούς της χώρας μας, με τα μεγάλα αρχοντικά των παλιών καραβοκυραίων και με τα κανόνια στην είσοδο του λιμανιού, παραπέμπει σε παλιές δοξασμένες εποχές. Στην κορυφή του βουνού το μικρό μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Υπάρχουν επίσης στο νησί μερικές στάνες και αρκετά μικρά γραφικά μοναστήρια, όπως της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Ματρώνης, του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Ευταξίας και η Μονή Ζούρβας. Βόρεια και νότια από την πόλη αναπτύσσονται οι οικισμοί Βλυχός και Μαντράκι. Το 1460 εγκαθίστανται οι πρώτες οικογένειες στο νησί δημιουργώντας την Κιάφα, που είναι η πρώτη οργανωμένη οικιστική εγκατάσταση των μεταβυζαντινών χρόνων. Η τοποθεσία είναι βορεινή, αλλά τους παρέχει ασφάλεια και άμεση προσπέλαση προς τις βοσκές, τα χωράφια και τη θάλασσα. Πάνω από την Κιάφα υψώνεται το Όρος Έρως, το ψηλότερο βουνό της Ύδρας, στενά δεμένο με την ιστορία της. Ο οικισμός είχε χαρακτήρα αμυντικό. Η δόμηση είναι συνεχής, οι μαντρότοιχοι ψηλοί σαν τείχη, με πολεμίστρες. Ο οικισμός αναπτύσσεται κατά μήκος κεντρικού πεζόδρομου. Πολλές εκκλησίες διανθίζουν τον πολεοδομικό ιστό της Κιάφας, όμως κέντρο θρησκευτικής ζωής και τόπος δημόσιων συγκεντρώσεων για σπουδαία ζητήματα είναι η παλιά εκκλησία της Γέννησης του Χριστού. Η αύξηση του πληθυσμού, η στενή οικειότητα με τη θάλασσα και η οικονομική ευχέρεια που απόκτησαν από τη ναυτιλία είχαν αποτέλεσμα την επέκταση της πόλης προς τη θάλασσα, απ' όπου βρήκε δυνατή και φυσική διέξοδο. Η μορφολογία του τοπίου επιβλήθηκε δυναμικά στη χάραξη και την εξέλιξη του οικισμού. Η επέκταση ακολούθησε τις φυσικές κατευθύνσεις του εδάφους προς τη θάλασσα, ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις και χωρίς προσχεδιασμό. Οι κατοικίες με κεραμοσκεπές και δώματα, όγκοι λευκοασβεστωμένοι ή πέτρινοι ορθογωνισμένοι, στραμμένοι προς το λιμάνι, δίνουν ένα σύνολο που συνταιριάζει αιγαιοπελαγίτικη και στεριανή αρχιτεκτονική. Μέχρι το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα επικρατούσε το δώμα, μετά όμως υιοθετήθηκε η τετράριχτη κεραμοσκεπή ως πιο πρακτική λύση. Οι πανύψηλες μάντρες με τις χαρακτηριστικές κυματώσεις απομονώνουν την κατοικία, περιορίζουν το πλάτος του δρόμου και εντείνουν την εντύπωση του πυκνοδομημένου χώρου. Ο Βλυχός υπήρξε και εξακολουθεί να αποτελεί μικρό οικιστικό σύνολο χωρίς δικό του πυρήνα. Τόσο το δομημένο όσο και το φυσικό περιβάλλον βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Έχει διατηρηθεί η παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η Ύδρα έως το τέλος του 17ου αιώνα κρατεί το γεωργικό της χαρακτήρα. Η αστική φυσιογνωμία της Ύδρας διαμορφώνεται σταδιακά κατά τον 18ο αι. Μετά το 1715 (κατάλυση Ενετοκρατίας) το κλίμα της ναυτικής ευφορίας είναι γενικό. Αναδεικνύονται σε πρώτη ναυτική δύναμη και τα πλούτη τους είναι αμύθητα. Όλος ο πληθυσμός του νησιού έχει πλέον προσανατολιστεί σε συναφή με τη ναυπηγική και το εμπόριο επαγγέλματα. Η Ύδρα προς τα τέλη του 18ου αιώνα ούτε γεωργούς είχε ούτε προϊόντα. Η αστική φυσιογνωμία της είχε ολοκληρωθεί. Με την οικονομική και πληθυσμιακή έκρηξη η πόλη κλιμακώνεται με ωραίες κατοικίες γύρω από το πέταλο του λιμανιού. Στον Βλυχό προεπαναστατικά ναυπηγούσαν καΐκια και μπρίκια και η ονομασία του προήλθε από τα γλυφά νερά του πηγαδιού. Η ονομασία Καμίνια προέρχεται από την εγκατάσταση καμινιών Σιφναίων αγγειοπλαστών. Η παρουσία της Ύδρας με την προσφορά του στόλου της και του δυναμικού της στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας υπήρξε μνημειώδης. Πλησιάζοντας την Ύδρα με το flying dolphin περνάμε από το Μανδράκι, τον τελευταίο κλειστό όρμο, πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Ύδρας. Το Μανδράκι ήταν το παλιό πολεμικό λιμάνι του νησιού, που η είσοδός του φυλαγόταν παλιά από δύο μικρά κάστρα γεμάτα με κανόνια. Σήμερα υπάρχουν τα κατάλοιπα από αυτά τα δύο κάστρα. Το Μανδράκι είναι μια πολύ ήσυχη περιοχή που προσφέρεται για ήρεμες και χαλαρές οικογενειακές διακοπές μπροστά στη θάλασσα. Η οργανωμένη παραλία Μανδράκι είναι η μοναδική εξ ολοκλήρου αμμουδερή παραλία στο νησί της Ύδρας και η μοναδική παραλία στην οποία υπάρχουν τουαλέτες, αποδυτήρια και ντουζιέρες για τους επισκέπτες. Είναι κατάλληλη για θαλάσσια παιχνίδια και σπορ, με αβαθή νερά και ιδανική για μικρά παιδιά. Ο Άγιος Νικόλαος επίσης είναι ένας φυσικός όρμος στη νοτιοδυτική άκρη του νησιού της Ύδρας, όπου έχει οργανωθεί μία παραλία με ψιλά βότσαλα και διάφανα κρυστάλλινα νερά, στον μυχό του κόλπου, με πλαγιές κατάφυτες από πεύκα και κατάλληλη για υποβρύχιο ψάρεμα. Υπάρχουν ψάθινες ομπρέλες και ξαπλώστρες με μικρά τραπεζάκια, καντίνα με αναψυκτικά και πρόχειρο φαγητό και σε μικρή απόσταση από την ακτή υπάρχουν πεύκα, που χαρίζουν ίσκιο και δροσιά. Ψηλά βρίσκεται το κάτασπρο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και πιο δίπλα βρίσκεται η Μυκηναϊκή-Πρωτοελλαδική εγκατάσταση, ένα αρχαίο έργο ύδρευσης, το πιο παλιό ίσως στην Ελλάδα. Η Ύδρα, πλούσια σε ιστορία και παραδόσεις, αποτελεί μέχρι και σήμερα πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για καλλιτέχνες και διανοουμένους. Πολλοί Έλληνες συγγραφείς έχουν ζήσει και γράψει για την Ύδρα, όπως ο Νομπελίστας Γεώργιος Σεφέρης. Η πολιτιστική ζωή της Ύδρας χρωστά πάρα πολλά στον Υδραίο ζωγράφο Γκίκα και στον υδραίικης καταγωγής σύγχρονο ποιητή Μίλτο Σαχτούρη. Με το νησί έχουν συνδέσει το όνομά τους οι ζωγράφοι Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Παναγιώτης Τέτσης, Μαυροΐδης Γιώργος και Κωνσταντίνος Βυζάντιος, και άλλοι καλλιτέχνες όπως ο Πικιώνης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Εγγονόπουλος, ο Πετσάλης και ο Χένρυ Μίλλερ και πολλοί άλλοι άνθρωποι του πνεύματος, οι οποίοι ήρθαν στο νησί, το γνώρισαν, το αγάπησαν και συνδέθηκαν με αυτό, αναγνωρίζοντας στην Ύδρα τον ιδεώδη τόπο έμπνευσης και δημιουργίας. Ο ζωγράφος Περικλής Βυζάντιος (1893-1971), το 1936, μαζί με τον τότε διευθυντή της Σχολής Καλών Τεχνών δημιούργησε το παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών στην Ύδρα, που στεγάστηκε στο αρχοντικό του Ναυάρχου Τομπάζη. Εκεί φιλοξενήθηκαν προσωπικότητες της Τέχνης και των Γραμμάτων, όπως ο Chagall και ο συγγραφέας Daninos. Ανάμεσα στους ξένους καλλιτέχνες που συνέδεσαν το όνομά τους με την Ύδρα είναι και ο Λέοναρντ Κοέν, διάσημος τραγουδοποιός και συγγραφέας, που έφτασε στην Ύδρα το 1960, όταν εκεί υπήρχε ήδη μια μικρή κοινότητα ξένων συγγραφέων και καλλιτεχνών. Κύριες φυσιογνωμίες ήταν οι Αυστραλοί συγγραφείς George Johnson και Charmian Clift, ο Άγγλος ζωγράφος Anthony Kingsmil, o Αμερικανός ζωγράφος Peter Nolan, ο Νορβηγός συγγραφέας Axel Gensen και ο Αμερικανός ποιητής Allen Ginsberg. Στη δεκαετία του 1950 οι παραγωγοί ταινιών «ανακαλύπτουν» την Ύδρα και τη χρησιμοποιούν αφειδώς στις ταινίες τους. Στην περίοδο αυτή, το 1957 γυρίστηκε η μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία της εποχής «το Παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λόρεν, το «Κορίτσι με τα μαύρα του Μιχάλη Κακογιάννη με την Έλλη Λαμπέτη, λίγο πριν από το 1960, η «Φαίδρα» με τον Ζιλ Ντασέν, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Άντονι Πέρκινς το 1962. Σήμερα φιλοξενούνται, κάθε χρόνο, σημαντικότατες εικαστικές εκθέσεις με πρωτοβουλία της συλλέκτριας Πολίν Καρπίδα στο HydraWorkshop, που διανύει τον 17ο χρόνο λειτουργίας του, του εικαστικού Δημήτρη Αντωνίτση στο Hydra School Project, που λειτουργεί στο παλιό Γυμνάσιο, στο Αρχοντικό του Σαχτούρη, εδώ και 14 χρόνια, και του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου στο Project Space του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας του νησιού και η ιδιαίτερη πολιτιστική παράδοση υποστηρίζεται και σήμερα σε όλα τα επίπεδα με εκθέσεις, σεμινάρια, διαλέξεις και workshop. Στον διαρκή κατάλογο κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων εμφανίζονται 28 της Ύδρας, μεταξύ των οποίων ο οικισμός της Ύδρας, ο οικισμός Βλυχός, η νησίδα Δοκός, η μονή Προφήτη Ηλία, η οικία Μιαούλη, η οικία Κουντουριώτη, το αρχοντικό Μπουντούρη, το αρχοντικό Γκορογιάννη, οι ναοί Αγίας τριάδας, Υπαπαντής, Αγίων Πάντων, ο Καθεδρικός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που λειτουργεί κα ως Εκκλησιαστικό Μουσείο, το ξενοδοχείο Υδρούσα και άλλα σημαντικά μνημεία. Από πλευράς οικολογικής αξίας η νήσος Ύδρα προστατεύεται ως Βιότοπος CORINE (σε έκταση 5051,44 εκταρίων, συνολική περίμετρο 69,6 χιλ., με μέγιστο υψόμετρο 588,0 μ.) καθότι είναι σημαντική περιοχή για τη σπάνια χλωρίδα και κυρίως για δύο ενδημικά είδη, ενώ είναι χαρακτηρισμένη ως Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους στο σύνολό της. Αξιόλογα φυτά όπως Campanula anchusiflora, Malcolmia graeca hydraea, Stachys swainsonii argolica, αξιόλογα θηλαστικά όπως Monachus monachus (μεσογειακή φώκια), αξιόλογα αμφίβια/ερπετά όπως Ablepharus kitaibelii kitaibelii (Αβλέφαρος), Chalcides ocellatus ocellatus (Λιακόνι), Cyrtodactylus kotschyi saronicus (Κυρτοδάκτυλος του Σαρωνικού), Malpolon monspessulanus insignitus (Σαπίτης) παρατηρούνται στην προστατευόμενη περιοχή.

Διαβάστε λιγότερα

Διαβάστε Περισσότερα