Η αρχιτεκτονική στην υπηρεσία του θεάματος. Το κτίριο του Εθνικού Θεάτρου στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου λίγα μόλις μέτρα από την Ομόνοια, ολοκληρώθηκε το 1901, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της νέας πρωτεύουσας για ένα μόνιμο θέατρο.

Τα έργα ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου Α’, αφού πρώτα αγοράστηκε ένα μικρό οικόπεδο από τον Βαυαρό αυλικό Θων, και ολοκληρώθηκαν μετά από προσφορές πολλών πλουσίων Ελλήνων, κυρίως ομογενών (Ράλλης, Κοργιαλένιος, Ευγενίδης). Παρά τις δυσκολίες που συνάντησε ο αρχιτέκτονας (κλίση του εδάφους, μικρό οικόπεδο), παρέδωσε ένα μεγαλοπρεπές εκλεκτικιστικό κτίριο που συνδέθηκε με τις μεγαλύτερες στιγμές του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου και αγαπήθηκε πολύ από το κοινό.

Κατά τη διάρκεια της ιστορίας του έγιναν πολλές και εκτεταμένες επεμβάσεις αλλά αυτό που ενίσχυσε την επιβολή του ήταν οι επεκτάσεις του σε γύρω οικόπεδα. Ωστόσο, πάντοτε δόθηκε έμφαση στο να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του κτιρίου και οι όποιες αλλαγές έγιναν παρέμειναν όσο πιο κοντά γίνεται στο αρχικό πνεύμα του Τσίλερ.

Σήμερα, μετά από την πολύχρονη ανακαίνισή του, το Εθνικό Θέατρο αποδόθηκε και πάλι λαμπερό στην Αθήνα με το Δημήτρη Παπαϊωάννου, σκηνοθέτη των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, να εγκαινιάζει τη νέα εποχή του με την παράσταση «Πουθενά».