Αναφιώτικα

Η συνοικία αυτή, που θυμίζει κυκλαδίτικο νησί, δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στην περιοχή εργάτες από την Ανάφη, που είχαν έρθει στην Αθήνα για να εργαστούν ως χτίστες στην ανοικοδόμηση της πόλης και στην ανέγερση των ανακτόρων του Όθωνα.
Αυτοί αρχικώς κατοικούσαν στην περιοχή της Ζωοδόχου Πηγής στην οδό Ακαδημίας, όπου το κράτος τούς είχε διαθέσει κάποια μικρά οικόπεδα για να εγκατασταθούν οικογενειακώς και μονίμως. Σύντομα όμως οι τιμές των οικοπέδων και των κατοικιών ανέβηκαν υπερβολικά και καθώς οι εργάτες αυτοί δεν είχαν καμία πρόθεση να μετακινηθούν κάπου μακριά, αποφάσισαν να εγκατασταθούν παράνομα στον Ιερό Βράχο.
Ως πρώτοι οικιστές αναφέρονται ένας ξυλουργός (Γ. Δαμίγος) και ένας κτίστης (Μ. Σιγάλας) από την Ανάφη. Αυτοί μετέφεραν στον Βράχο τα δομικά υλικά με την απαραίτητη μυστικότητα που απαιτούσαν οι συγκυρίες και μέσα σε μία μόνο νύχτα με συλλογική εργασία έστησαν τα δύο πρώτα σπιτάκια της συνοικίας. Μερικές μέρες αργότερα κάποιοι Αθηναίοι από το Ριζόκαστρο αντιλήφθηκαν τα αυθαίρετα κτίσματα και κάλεσαν την Πολεοδομία, αλλά μέχρι να εντοπιστεί ο αρμόδιος και να ενεργήσει δεόντως, το παράδειγμα των δύο ακολούθησαν κι άλλοι Αναφιώτες, με αποτέλεσμα οι κατοικίες να πολλαπλασιαστούν, με τις Αρχές παράλληλα να μην παίρνουν κάποιο δραστικό μέτρο. Το μεγαλύτερο μέρος των Αναφιώτικων χτίστηκε κυρίως κατά την περίοδο της έξωσης του Όθωνα και της μεσοβασιλείας. Η συνοικία χτίστηκε ακολουθώντας την αρχιτεκτονική των Κυκλάδων. Οι Αναφιώτες αναστήλωσαν παράλληλα με την εγκατάστασή τους τους δύο ναούς που βρίσκονταν στην περιοχή από τον 17ο αιώνα, τον ναό του Αγίου Συμεών και του Αγίου Γεωργίου των Βράχων.