Κατά το 19ο αιώνα, η φυματίωση θέριζε νέους και γέρους, πλούσιους και φτωχούς. Οι ρομαντικοί λογοτέχνες του περασμένου αιώνα μας δίνουν μια φανταστική λογοτεχνική εικόνα της, καθώς θεωρούταν «αρρώστια των ανώτερων και ευγενών τμημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης».
Η αγωνία για την σωτηρία ενός αγαπημένου προσώπου, οδήγησε τον ρομαντικό Ιταλό ζωγράφο Ραφαήλ Τσέκολι, να ταξιδέψει με την άρρωστη κόρη του, το 1849, ένα μεγάλο – για την εποχή – ταξίδι στον Πόρο.
Ο Τσέκολι αναζήτησε τη σωτηρία της αγαπημένης του Άρτζια στο θαυματουργό Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, κοντά στις νοτιοανατολικές ακτές της Καλαυρίας.
Παρά την μεγάλη πίστη του πατέρα της, η Άρτζια δεν τα κατάφερε. Πέθανε το καλοκαίρι του 1849 και τάφηκε στον περίβολο του ναού.
Ο Τσέκολι, με βαθύ πόνο στην καρδιά του, ζωγράφισε την εικόνα της Θεοτόκου στη Μονή, δίνοντας της τη γλυκιά μορφή της κόρης του. Σήμερα μπορούμε ακόμη να δούμε την μαρμάρινη πλάκα του τάφου της όπου είναι γραμμένα τα ακόλουθα λόγια.
« ΣΤΗΝ ΑΡΤΖΙΑ ΤΣΕΚΟΛΙ
ΑΓΓΕΛΟ ΜΕ ΜΟΡΦΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ
ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΑΠΟ ΦΘΙΣΗ
ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 1849
ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΚΑΛΑΥΡΙΑΣ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΟΣ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΘΕΣΕ »
