Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, στην κορυφή του λόφου του Λυκαβηττού, είναι μια μονόκλιτη βασιλική με τρούλο που κτίστηκε γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα, όπως γράφει ο ερευνητής και αρχαιολόγος Ορλάνδος.

Κατά τους αρχαίους χρόνους, στη κορυφή του λόφου, υπήρχε ο βωμός του Ακραίου Δία, ενώ κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας στην πόλη, στο ίδιο σημείο υπήρχε κάποιος χριστιανικός ναός, όπως απεικονίζεται σε εικόνες περιηγητών της πόλης. Ο ναός αυτός θα πρέπει να ήταν κάποιο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, που όταν ερημώθηκε τελείως κτίστηκε ο Άγιος Γεώργιος.

Το ψηλό κωδωνοστάσιο του ναού είναι δώρο στους πιστούς της Αθήνας, της βασίλισσας Όλγας στα τέλη του 19ου αιώνα. Στη περιοχή του ναού έχουν βρεθεί μαρμάρινες επιγραφές που δηλώνουν πως εδώ επίσης υπήρξε κάποτε και ένα μικρό νεκροταφείο. Από τις δύο πλευρές του κυρίως ναού υπάρχουν δυο παρεκκλήσια, κολλητά με τον Άγιο Γεώργιο, ο Προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Κωνσταντίνος που κτίστηκαν αργότερα (γύρω στο 1885).