Είναι το αρχαιότερο θέατρο που διασώζεται μέχρι σήμερα και χρονολογείται στο τέλος της Αρχαϊκής Εποχής, κάπου μεταξύ 525 και 480 π.Χ.. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πηγάζουν ουσιαστικά από τα «σχήματά» του, δεν είναι κυκλικό αλλά ελλειψοειδές και έχει ορθογώνια ορχήστρα σε αντίθεση με μεταγενέστερα θέατρα που έχουν κυκλική.

Έχει 21 σειρές με καθίσματα και η χωρητικότητά του φτάνει περίπου τα 4.000 άτομα. Κλίμακες (σκάλες) χωρίζουν την κατασκευή σε δύο κερκίδες άνισου μεγέθους. Τότε, είχε ξύλινη σκηνή, η οποία δεν αντικαταστάθηκε ποτέ από λίθινη, όπως στα υπόλοιπα θέατρα. Ανατολικά της ορχήστρας σώζονται μέχρι και σήμερα: η βάση του βωμού, μία αίθουσα με λαξευμένους φυσικούς πάγκους που χρησιμοποιούνταν για τις συνεδριάσεις των αρχών του Δήμου (χρονολογούνται στα μέσα του 5ου αιώνα) και η βάση ενός μικρού Ναού του Διονύσου.

Δυτικά της ορχήστρας διατηρείται και ένα σύμπλεγμα δωματίων, ευθυγραμμισμένο με τη δυτική πάροδο, το οποίο εξυπηρετούσε τη λειτουργία του θεάτρου. Τέλος, ο χώρος του θεάτρου χρησίμευε για τις συνελεύσεις και τις συγκεντρώσεις των πολιτών του Δήμου Θορικιέων, στον οποίο και ανήκε.