Μέθανα – Ηφαιστειακό spa

Ιαματικές πηγές και ηφαιστειακή ατμόσφαιρα στην Αττική; Και όμως, συμβαίνει, σε μια γλώσσα γης που ξεπετάγεται από την παλάμη της Πελοποννήσου μέσα στη θάλασσα, τα Μέθανα. Ένας μικρός ισθμός χωρίζει αυτήν τη χερσόνησο που μεταμορφώθηκε σε νησί, ξέφυγε από τη λιόφυτη αργολική γη και ενώθηκε με τα ανάλαφρα και γεμάτα θαλασσινή αύρα νησιά του Σαρωνικού. Λίγοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα θεραπευτικά κέντρα της Ελλάδας και ένα από τα πιο παλιά τουριστικά θέρετρα του Σαρωνικού.

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει αφήσει πίσω της ένα παράξενο τοπίο, διαμορφωμένο από τη ροή της λάβας και την τέφρα. Και στην κορυφή του νησιού δεσπόζει ο ηφαιστειακός κώνος με τον κρατήρα του στα 417 μέτρα. Όσοι πάρουν το μονοπάτι που οδηγεί στον κρατήρα μπορούν να δουν το εντυπωσιακό θέαμα μιας γιγάντιας και αρχέγονης δύναμης που κοιμάται.

Στη σκιά της ακουμπάνε σπιτάκια με κεραμιδένιες σκεπές, πεύκα και θάμνους, αυλές με λουλούδια και μικρά σοκάκια και δίπλα τους δεκάδες παραλίες με πεντακάθαρα νερά. Όλα συνθέτουν μια γη ιδιαίτερη, αλλά γόνιμη και θεραπευτική, κάτι που θα νοιώσετε από την πρώτη στιγμή που θα επισκεφθείτε τα Μέθανα!

Τα Μέθανα είναι γνωστά και για το «κοιμισμένο» ηφαίστειό τους αν και, η επιστημονική κοινότητα το θεωρεί ενεργό αφού έχουν εντοπιστεί 30 σημεία με έντονη ηφαιστειακή δράση κατά τη διάρκεια της ύπαρξης του. Η πρόσβαση στο χώρο του ηφαιστείου γίνεται από τον οικισμό της Καμένης Χώρας. Ακολουθείστε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο για λιγότερο από 3 χιλιόμετρα και μετά σας περιμένει ανάβαση σε μονοπάτι και πεζοπορία. Το μονοπάτι είναι καλά σηματοδοτημένο και οδηγεί μέσα από ένα πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον, άλλοτε με πεύκα και άλλοτε με γυμνές ασβεστολιθικές πέτρες, στην κορυφή του ηφαιστείου.

Όπως αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας η τελευταία έκρηξη του έγινε τον 3ο π.Χ. αιώνα. Το ηφαίστειο των Μεθάνων ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου μαζί με αυτά της Σαντορίνης και της Νισύρου. Γεωλογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ύπαρξης υποβρυχίων ηφαίστειων κατά μήκος του τόξου (ένα από αυτά, έξω από τα Μέθανα, είχε ηφαιστειακή δραστηριότητα γύρω στο 1.700μ.Χ).